De mensen die mij kennen weten dat fietsen een grote hobby van me is. En als ik dat ook nog eens kan doen om geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker, dan doe ik dat natuurlijk graag. In deze blog vertel ik je graag meer over ons bijzondere ambassadeurschap voor Bergh in het Zadel.
Je zou kunnen zeggen dat Stichting Bergh in het Zadel voor de Kankerbestrijding (BIHZ) mij met de paplepel is ingegoten. De stichting zelf bestaat al 32 jaar en is opgericht door Alois Kloosterboer, die helaas kortgeleden is overleden, en Wim Hendriksen. Zij richtten de stichting op naar aanleiding van een televisieprogramma over kankerbestrijding in 1988.
De 1e fietstocht werd in 1990 gehouden van het Duitse Klotten in de Eiffel naar ’s Heerenberg. Opgegroeid in Azewijn heb ik de finish van die tocht natuurlijk van dichtbij meegemaakt. Bovendien was Alois destijds mijn voetbaltrainer van Den Dam. U begrijpt het: dat maakte grote indruk op mij en ik ben die stichting sindsdien blijven volgen en steunen.
Een oude racefiets
Eerst alleen financieel, omdat ik te druk was met de bakkerij, maar 10 jaar geleden besloot ik zelf ook mee te gaan fietsen. Dat was in 2011, vlak na de bekende Oranjetocht. Het was het moment dat mijn vader overleed aan longkanker, en niet veel later ook mijn schoonvader. Niet aan kanker overigens, maar hij liet me wel zijn oude racefiets na. Dit moet wel het moment zijn om zelf ook mee te fietsen, zei ik tegen mijn vrouw Mirjam.
Bergh in het Zadel organiseert eens in de 4 jaar een grote fietstocht om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Bij iedere nieuwe editie zijn er onderzoekers en artsen betrokken die een nieuw onderzoeksproject presenteren waar dat jaar voor gefietst gaat worden. De ene keer gaat dat bijvoorbeeld om de inzet van technologie om borstkanker nóg vroegtijdiger op te sporen, de andere keer om de pijn bij kanker te verminderen.
Ik ben toen meteen lid geworden van Toerclub de Liemers in Zevenaar, waarmee we elke zondag een mooie tocht maken. Door de week fiets ik dan zelf nog een paar uurtjes om fit te blijven. Een gezonde geest én een gezond lichaam. Door deze stichting besef je heel goed hoe belangrijk dat is.
Een beladen tocht naar Leipzig
De eerst tocht die ik zelf voor BIHZ fietste was in 2015. De Klaver4tocht. Doel was om geld op te halen voor onderzoek naar ‘Vierdimensionale bestralingstechniek alvleesklierkanker’. De tocht bestond uit 8 etappes met een totaal van bijna 1500 kilometer dwars door Nederland. Hier in de regio, maar ook dwars door de Betuwe, in Noord-Brabant, Zeeland en Limburg. De start en finish op het Stadsplein in ’s Heerenberg.
De tocht die 4 jaar later volgde – van ’s Heerenberg naar Leipzig – was voor ons persoonlijk een hele beladen. Eind mei 2019 stapten we op de fiets, terwijl twee maanden daarvoor mijn zwager Wilbert overleed aan kanker. Mijn zus fietste ook mee, voor het eerst. We hebben dat als heel prettig ervaren, zeker ook als een stuk verwerking. Met een lach en een traan, zeg ik dan ook altijd. Dat was tijdens deze tocht zeker het geval. Een hele bijzondere en dierbare herinnering.
Ambassadeur van Bergh in het Zadel
Inmiddels zijn we ook ambassadeur van Bergh in het Zadel. Natuurlijk omdat het een verschrikkelijke ziekte is die de wereld zo snel mogelijk uit moet, maar ook omdat het een hele mooie en platte organisatie is. Het geld dat je inzamelt gaat rechtstreeks naar het goede doel. Artsen en onderzoekers vertellen waar het geld naartoe gaat en dat doen ze op zo’n inspirerende manier dat je je echt betrokken voelt.
Daarnaast is het ook een hele professionele organisatie. Alles klopt tijdens de evenementen die ze organiseren. De overnachtingen, eetlocaties, kleding, alles is goed geregeld. Een prettige club om bij te horen en veel mooie nieuwe contacten die je opdoet. We hoeven er verder ook niet zo gek veel voor te doen. Een jaarlijkse donatie, een soort contributie. Met bijna 300 ambassadeurs is dat toch al een mooi bedrag dat ieder jaar binnenkomt.
Eén familie
Over drie jaar hebben we weer een tocht. Ik ben benieuwd wat de hoge heren dit jaar weer zullen bedenken. Zelf hoop ik gewoon in Nederland te blijven. Het doel is natuurlijk wel om zoveel mogelijk geld in te zamelen. Mooi om door de bergen naar Leipzig te fietsen, daar gaat mijn wielrennershart harder van kloppen, maar als je hier in Nederland door drukbezochte dorpjes fietst is de kans op donaties natuurlijk veel groter.
Wat ik het meest bijzondere vind aan deze stichting? Het familiaire gevoel. Je vertrekt met een hoop vreemden op de fiets en na een week ken je iedereen en de families die erbij horen. Er ontstaan echt hele hechte connecties. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en toch voelt het als één familie. We helpen elkaar. Als er iemand het zwaar heeft, duwen we hem naar boven. Een hele intense en mooie week waarin we soms huilen, maar ook veel lachen.
We verliezen allemaal mensen in onze nabije omgeving aan kanker. Om daar wat aan te doen is veel geld nodig. Het is een druppel op een gloeiende plaat, maar alle kleine beetjes helpen.
Ook doneren?
Denken jullie na dit verhaal: mooie stichting Paul, daar wil ik graag aan doneren. Dat kan op https://www.berghinhetzadel.nl/sponsoring/doneren/.
Namens iedereen die deze stichting een warm hart toedraagt: alvast bedankt!